Zabiegi z zakresu medycyny estetycznej, w tym podawanie wypełniaczy w obręb tkanek twarzy, wiążą się z ryzykiem różnorodnych powikłań, które przybliżamy w portalu cedum.pl. W niniejszym artykule omówimy powikłanie infekcyjne w postaci ropnia twarzy.
Czynnikiem ryzyka powstania ropnia twarzy (ang. facial abscess) jest nie tylko brak wystarczającej sterylności przy podawaniu depozytu przez zabiegowca, czy schorzenia współistniejące pacjenta (np. cukrzyca, nikotynizm), lecz także sam preparat, który jest materiałem obcym! Wystarczy niewielka kontaminacja bakteryjna podawanego preparatu a organizm pacjenta, a nawet antybiotyk mogą sobie nie poradzić z infekcją z bardzo błahego powodu. Otóż leukocyty ani antybiotyk nie uzyskają odpowiedniej penetracji do depozytu, który po zanieczyszczeniu staje się źródłem lokalnej infekcji, która rozwija się następnie w ropień.
Objawy ropnia obejmują lokalny dyskomfort, tkliwość i ból, pojawienie się uwypuklenia, zaczerwienienia oraz ocieplenia. Przy niekorzystnym przebiegu dołączyć może się w końcu gorączka, a jako powikłanie nawet zapalenie opon mózgowych i ropień mózgu. Na uwadze należy mieć zawsze tzw. „trójkąt śmierci twarzy”, czyli obszar z podwyższonym ryzykiem powikłań pozabiegowych i poinfekcyjnych. Z kolei w badaniach laboratoryjnych podwyższone będą parametry zapalne, w tym CRP.
W przypadku ropnia w badaniu USG stwierdza się ognisko lub obszar płynowy, które chełbocą pod wpływem ucisku głowicy. Zbiornik ropy jest nieunaczyniony, a jego zawartość gęsta i często niejednorodna echogenicznie (ang. debris). Wokół zbiornika ropnego widoczne są sonograficzne cechy stanu zapalnego, w tym zatarcie echostruktury tkanek otaczających i ich przekrwienie, które oceniane jest w kolorowym Dopplerze lub trybie MVI; w przypadku wątpliwości można posłużyć się obrazowaniem CEUS. Stare i długotrwałe ropnie mogą wytworzyć z kolei hyperechogenną, włóknistą torebkę. Przy ocenie ropnia twarzy należy ocenić jego stosunek do lokalnych naczyń krwionośnych w kontekście zabiegowej procedury leczniczej oraz możliwych powikłań.
Różnicowanie i rozpoznanie ropnia w USG jest stosunkowo proste, ale i bardzo ważne w kontekście wyboru odpowiedniej metody leczenia. Otóż ropnia nie można rozpuścić hialuronidazą, lecz należy go opróżnić pod kontrolą USG, a pobrany materiał ropny posłać na posiew mikrobiologiczny i zastosować antybiotykoterapię. Leczenie innych potencjalnych powikłań ostrzykiwania twarzy wypełniaczami, jak np. dyslokacja wypełniacza, nadmierna depozycja, czy ziarniniak różni się zasadniczo od terapii ropnia.
Autor: Tomasz Szczepański MD
Dla lekarzy KURS USG SKÓRY I POWŁOK >>>
Gdzie wykonać BADANIE USG SKÓRY I POWŁOK >>>
Zawartość serwisu cedum.pl jest chroniona prawem autorskim.
